What is in, What is out?!

Trends in fashion, society and media

Ooglaseren met TransPRK : Ervaring

k zie, ik zie, wat jij niet ziet…

Langzaam komt het groene licht op mijn oog af. Ik hoor een zoemend geluid, dat nog het meest lijkt op een tandartsboor. Er stijgen kringetjes rook op en ik ruik een chemische brandgeur. Het groene licht wordt steeds sterker, de kamer vervaagt, ik zie alleen nog maar groen licht alsof ik in een verkeerslicht ben beland. Mijn lichaam schreeuwt dat ik weg moet, maar mijn hoofd kan niet bewegen en mijn handen worden vastgehouden. Ik voel geen pijn, maar heb wel een paniekaanval. “Kalm aan, je hebt hier zelf voor gekozen en betaald. Je wil dit”, houd ik mijzelf vol. De dokter telt terug, 3, 2, 1. Het is voorbij. Mijn linkeroog is gelaserd. Nu mijn rechteroog nog.

 

Al minstens tien jaar lang denk ik na over het laseren van mijn ogen, maar ik vond het altijd te riskant. Nadat mijn vriend en tante succesvol hun ogen lieten behandelen en ik voldoende had gespaard, durfde ik het toch aan. Maar dat het zo’n ingrijpende ingreep zou zijn, had ik niet verwacht.

Nadat mijn beide ogen met een groene laser zijn bestraald en ik nog een paar minuten in een fel licht heb gekeken als nabehandeling, strompel ik met mijn vriend naar de auto. Mijn ogen worden beschermd door een gigantische zonnebril, die eigenlijk onnodig is, want ik kan mijn ogen nauwelijks openhouden.

Thuis wil ik maar één ding; op bed liggen en slapen. De pijn in mijn ogen voorkomt dat. Ondanks de sterke paracetamol en verzachtende oogdruppels, heb ik ongelofelijk veel pijn. De randen van de beschermlens doen zeer, maar ook de binnenkant van mijn oogbol brandt. Om het uur komt mijn vriend met druppels, die dan vakkundig in het geultje van mijn oog worden gegoten. Ik mag absoluut niet in mijn ogen wrijven, knijpen of lezen. Dat laatste is overigens onmogelijk, want ik zie ontzettend wazig. De dag gaat uiteindelijk voorbij zonder dat ik er erg in heb, in een zwarte wereld vol pijn, spijt en zelfmedelijden.

De volgende dag heb ik al minder pijn, maar mijn oogleden zijn opgezwollen. Het vele druppelen begint zijn tol te eisen. We gaan naar de kliniek voor controle. Alles is in orde en ik mag weer naar huis. Daar slaap ik een gat in de dag.

Op dag drie begin ik wat scherper te zien, maar de lenzen in mijn ogen blijven irriteren. Die gaan er gelukkig morgen uit. Het druppelen gaat wel onverminderd door, drie keer per dag ontstekingsremmers, zes keer per dag antibiotica, ieder uur kunstmatig traanvocht en voor het slapen nog een nachtdruppel.

Op vrijdag neemt de assistente in de kliniek me mee naar een kamer en legt uit dat ze met een pincet de beschermlens zal verwijderen. Hierna zal ik slechter zien. Ik ben bang voor het pincet, maar onderga de procedure gedwee. Ik zie inderdaad een stuk slechter en vraag mij wanhopig af waar ik aan begonnen ben.

Zaterdag, vijf dagen na het laseren, durf ik voor het eerst weer de straat op en zelfs te fietsen. Ik spreek af met vriendinnen in de stad. Opeens valt mij op dat ik geen pijn meer heb. Kleuren zijn opeens helder, mijn blik is breed zonder belemmerd te worden door het frame van een montuur. Dit is niet zomaar zien zonder bril, dit is een revolutionaire verbetering van mijn wereldbeeld. Ik zie alles zo intens dat ik ervan moet huilen. De nummerborden zie ik scherp, een muur bestaat afzonderlijk uit stenen en wat hebben mensen toch een prachtige ogen.

Opeens ben ik zo blij dat ik mijn ogen heb laten laseren, dat ik als een newborn ziener mensen probeer te bekeren: “Laser ook je ogen! De ingreep is een hel, maar daarna is de wereld prachtig!” De jubelstemming wordt op dinsdag beloond, als blijkt dat ik voor 90 procent goed kan zien. Dit wordt nog minstens 100 procent gedurende de komende weken, maar kan zelfs nog beter worden. Totdat ik een leesbril moet, want daar helpt je ogen laseren onder de 45 jaar oud helaas niet tegen.

Info & Utils

Published in donderdag, december 1st, 2016, at 10:42, and filed under Lifestyle.

Tags: , , , ,

Do it youself: Digg it!Save on del.icio.usMake a trackback.

Previous text: .

Next text: .

Comments are closed.

What is in, What is out?! © 2016. Theme Squared created by Rodrigo Ghedin.